بیوگرافی هدیه تهرانی

پر است از نقش هایی که قرار بوده بازی کند و به دلایلی اتفاق نیفتاده!

اولین بار برای بازی در فیلم «روز واقعه» انتخاب شد اما به خاطر این که نقش را ساده و بی چالش می دید، انصراف داد و لادن مستوفی جای او را گرفت. کیانوش عیاری هم او را برای بازی در بودن یا نبودن انتخاب کرد که بعدها عسل بدیعی به جای او برگزیده شد. غیر از این ها می توانیم به فیلم «لیلا»ی داریوش مهرجویی هم اشاره کنیم . اما سرانجام با فیلم سلطان مسعود کیمیایی پا به عرصه سینمای حرفه ای گذاشت .

همانطور که خودش در مصاحبه ای گفته :هیچ وقت به صورت جدی و عاشقانه پی گیر بازیگری نبوده است ولی به هرحال برایش جذابیت داشته است .جذابیتی که دنیای نمایش به هرشکلش برای همه دارد .پدر هدیه تهرانی به گفته خودش خیلی فیلم می دیده وهمیشه اورا هم با خودش به سینما می برده است .در ضمن پدرش جسته گریخته کار تئاتر هم می کرده است .جالب است بدانید مادربزرگ او در سی سالگی دریک فیلم هم بازی کرده است.

بازی های راحت و روان او در فیلمهای غریبانه و به خصوص شوکران تحسین منتقدان را برانگیخت. غریبانه به کارگردانی احمد امینی و محصول سال 1376 می باشد.

یکی از بهترین نقش آفرینی هایش که منجر به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و تندیس زرین جشن خانهٔ سینما شد و تحسین نویسندگان و منتقدان را در پی داشت، بازی بیادماندنی او در چهارشنبه سوری بود. مجله همشهری جوان، بعد از مهناز افشار وی را به عنوان دومین بازیگر زن پول ساز دهه هشتاد خورشیدی انتخاب کرد.

پیشنهاد میکنم : برای اطلاع بیشتر از افتخارات و جوایز و فیلم های هدیه تهرانی به سایت نمناک سر بزنید.

namnak.com

تنها چند گفتگو با مجلات تخصصی سینمایی داشته و حاضر نیست جزییات زندگی خصوصی اش را بازگو کند چون معتقد است به حال کسی مفید نیست و هر کس زندگی شخصی خودش را دارد.

وی باهوش و اقتصادی است که دو ویژگی متولد تیر ماه است. کنجکاو و ماجراجوست و هر جا ردی از ماجراجویی و موقعیت و تجربه چیزهای بکر و تازه باشد، خطر را با جان و دل می پذیرد و به دنبالش می رود.

از نظر هدیه، چالش با نقش های مختلف و دلهره و اضطراب برای اجرای آنها، یک وسوسه درونی برای او بوده که آیا از پس کارها بر می آید یا می تواند آن قدر از خودش دور شود که فرضا یک زن کُرد 10 سال بزرگ تر از خودش را قابل باور کند یا نه. در زندگی همیشه وسوسه تجربه کارهای تازه و مختلف را داشته و هیچ وقت نتوانسته تصمیم بگیرد که چه کاری را بهتر و جدی تر و درست تر می تواند انجام بدهد؛ چون رشته های زیادی را دوست داشته و دلش می خواسته تجربه شان کند (واردات و صادرات، دکوراتوری ساختمان، ورزش های رزمی، عکاسی و ...) بازیگری این میان از این شاخه به آن شاخه پریدن را در او مهار کرده.